De laatste tijd wordt er vaak gepraat over "spiegelen" maar wat wordt daar eigenlijk mee bedoeld.

Je kind spiegelt je, je omgeving spiegelt je, zelfs je hond spiegelt je. Jouw energie wordt waargenomen door je omgeving " de wet van aantrekkingskracht". Wat je geeft krijg je terug.  

Jij reflecteert iets op de ander en de ander spiegelt dit terug. Ben je boos van binnen dan straal je boze energie uit en zal deze boosheid weer naar je terug komen. Ik ervaar dit ook vaak in mijn praktijk. Als er iets speelt bij het kind, op welke manier dan ook dan heeft dit 99% te maken met (één van) de ouders . Ouders komen met diverse hulpvragen, mijn kind is druk, agressief, slaapt slecht, angstig etc. Via dit gedrag geven kinderen aan zonder woorden dat de ouder in ontwikkeling mag komen, dit is het  deel van de ouder wat vaak vroeger niet verder ontwikkeld mocht worden. Sinds ik het spiegelen gebruik in mijn praktijk is het bijna onmogelijk voor mij om zelf naar de wereld te kijken zonder een spiegel te gebruiken, heel confronterend maar ook zo mooi. Het is zo’n stuk makkelijker om een ander de schuld te geven zodat we niet verantwoordelijk zijn voor onze eigen emoties en gevoelens.

 Als coach kan ik zorgen dat je kind weer lekker in zijn vel zit door samen aan de slag te gaan en binnen  enkele maanden zal het doel bereikt zijn en beëindigen we het traject maar of dit blijvend is, is de vraag. Als we de oorzaak van het gedrag van het kind niet achterhalen zal na enkele maanden of jaren het oude gedrag weer opspelen. Ouders zullen weer aan de bel trekken bij een coach of bij een maatschappelijk werker. Als je als ouder de kracht en de durf hebt om in de spiegel te kijken zal dit blijvend effect hebben op je kind, jezelf en je omgeving.

Ik praat uit ervaring. Elke ochtend ruzie met mijn dochter, iedere keer hadden we wel woorden. Op weg naar mijn werk was ik in tranen, waarom hadden we steeds ruzie, wat hield haar toch bezig, waar zat zij mee. Mijn hoofd zat vol met vragen, wat is er met haar aan de hand. Maanden later kwam ik thuis te zitten met een burn-out ik was uitgeput en mijn hoofd stond op knappen. Er was niets met haar aan de hand maar met mij. Zij deed de dingen die ze wilde, ze maakte zich niet druk, leefde onbezorgd. Ze hield mij een spiegel voor waarin  ze me duidelijk wilde maken. Volg je hart, maak je niet zo druk om wat anderen van je denken, geniet. Kinderen leven nog vanuit hun hart. Wij als ouders leven vaak vanuit ons hoofd.  Zodra wij weer in verbinding staan met ons zelf en het kind in ons zelf, zal dit vertrouwen uitstralen en uw kind zal dit ook gaan voelen en deze energie oppakken. De kracht om uit je hart, hoofd en onder buikgevoel te gaan leven is spannend maar fijn, weer meer vertrouwen hebben op je intuïtie zoals je deed toen je nog kind was geeft kracht.

Ik nodig je uit om een week anders te reageren op het gedrag van je kind. Kijk wat het in jullie gezin te weeg brengt en deel het met me via een berichtje of mailtje. Ben erg benieuwd.

Succes

JE LAAT JE KIND GROEIEN DOOR JOUW GROEI